Protestantse Gemeente Hindeloopen

Protestantse Gemeente Hindeloopen

Welkom Over ons Adressen Geschiedenis Interieur Activiteiten Kerkdiensten Meditaties ds. Aafke Nicolai Winterwerk Agendapagina Fotoalbum ANBI Privacyverklaring NBG Berichten

Meditatie Ons Kerkblad 4 december 2022 Meditatie Ons Kerkblad 4 december 2022 One Love Meditatie n.a.v. Matteüs 1: 1-18 Op het WK voetbal was gedoe over het dragen van de regenboogband. De wereld-voetbalbond FIFA had dat verboden. Steeds meer landen protesteerden daartegen. Die regenboogband staat voor ‘One Love’, voor liefde voor iedereen. In Qatar is homoseksualiteit verboden en kun je er zelfs gevangenisstraf voor krijgen. Met de band wilden landen laten zien dat ze het daar niet mee eens zijn en dat ze tegen discriminatie en uitsluiting zijn. Uit protest tegen het verbieden om je solidariteit te tonen met wie lijdt onder discriminatie en uitsluiting begon het Duitse team hun eerste wedstrijd met de hand voor de mond, als teken van medeleven voor wie monddood gemaakt zijn. In de adventstijd lezen we in Stavoren en Hindeloopen het geslachtregister van Jezus. Wat heeft dat nu met die regenboogband te maken? In het geslachtsregister van Jezus komen we een zeer divers gezelschap tegen van voorvaders en voormoeders. Eén van de voorvaders is koning David. We kennen hem als de koning die vele overwinningen behaalde. In Matteüs 1 komt hij naar voren als de koning die de vrouw van een ander neemt en de echtgenoot Uria laat vermoorden. We ontmoeten er Rachab. Zij woonde op de stadsmuren van Jericho en verbergt de twee verspieders. In Jozua 2 staat dat zij van beroep hoer is. Ook Tamar is één van de voormoeders. Zij verleide haar schoonvader Juda door zich te verkleden als hoer. De vluchteling uit het land Moab, Ruth, staat in de rij van voormoeders. Dat al deze zeer verschillende mensen voorkomen in die lijst zegt dat Jezus niet is voortgekomen uit helden, maar juist uit mensen, goed en kwaad, half en net niet. Hij kwam in een menselijke wereld, verloren in schuld. Hij kwam om die wereld te redden uit de zonde. Zijn naam betekent ‘God redt’. Hij ging om met hoeren en tollenaars, melaatsen en zieken. Door zijn achtergrond en in zijn leven heeft Jezus onvoorwaardelijke liefde voor elk mens uitgedragen. Licht der wereld ‘Kom in ons midden!’ Ds. Aafke Nicolai, Stavoren en Hindeloopen

Meditatie Ons Kerkblad 30 oktober 2022 gemaakt door Yme Jongema Meditatie Ons Kerkblad 30 oktober 2022 Van welk seizoen houd jij het meest? Je denkt dan niet direct aan de herfst. Ik las een boek met de intrigerende titel ‘Geloven in seizoenen’. Het begint met de herfst. Daar zitten we nu zeker in. De bladeren verkleuren en vallen van de bomen. Het is ook de tijd van de oogst. De herfst maakt melancholisch. ‘Het is weer voorbij die mooie zomer’. Het kan ook herfst zijn in de kerk. In Johannes 6 vers 66 staat: ‘Toen trokken veel leerlingen zich terug en gingen niet verder met hem mee’. Dit is herkenbaar. De kerken zijn minder vol. Het doet pijn om dat te constateren. Het verhaal uit Johannes 6 gaat verder. In vers 67 staat: ‘Jezus vroeg nu aan de twaalf: ‘Willen jullie soms ook weggaan?’ De gemeente van Christus wordt kleiner, maar er zijn er ook die blijven en een prachtige veelkleurige herfstboom vormen. In vers 68 staat: Simon Petrus gaf antwoord: ‘Naar wie zouden we moeten gaan, Heer? U hebt woorden van eeuwig leven’. Hij wil Jezus voor geen goud missen. Petrus blijft, het is de vrucht van bezinning op wat voor hem echt van waarde is. Misschien liep je eerder mee met de massa. Iedereen hoorde immers bij een geloofsgemeenschap. Nu is het een bewuste keuze. In vers 69 staat: ‘en wij geloven en weten dat u de heilige van God bent.’ Geloven is vertrouwen in wat je nog niet ziet, zoals in de knoppen van de bomen al nieuw leven verborgen zit. Daar mag je op vertrouwen. Het is pijnlijk dat minder mensen betrokken zijn bij kerk en geloven. Je kunt het vergelijken met een boom die zijn bladeren verliest in de herfst. Het levert een andere veelkleurige boom van gelovigen. De vrucht van het verlies is dat je beseft hoe kostbaar je geloof is. In de knop zit de langverwachte toekomst van God met de mensen verborgen. Ik vind de herfst een hoopvolle tijd. Ds. Aafke Nicolai van Stavoren en Hindeloopen (aafkejnicolai@gmail.com)

Meditatie Ons Kerkblad 18 september 2022 Meditatie Ons Kerkblad 18 september 2022 Voor ieder van ons In coronatijd leek alles stil te staan, toch hebben we ook nieuwe dingen geleerd. In Stavoren en Hindeloopen maakten we vaak gebruik van opnames van ‘Petrus in het land’. Bekende Nederlanders zongen liederen uit het Nieuwe Liedboek. Een aantal van die liederen kenden we nog niet. Eén van die liederen was ‘Voor ieder van ons een plaats aan de tafel’. Dit lied werd swingend gezongen door Leona Philippo. Ondanks dat er niet veel mocht in coronatijd, een beetje swingen op je stoel kon zeker wel. Het jaarthema van de protestantse kerk is ‘Aan tafel’. Dit lied past daar bijzonder goed bij. In het eerste vers gaat het over een veilige plek voor iedereen. Het valt op dat het gaat over schoon water en brood, in plaats van wijn en brood bij het avondmaal. Met water en brood gaat het over de meest basale levensbehoeften, die vandaag de dag in gevaar zijn door milieuproblemen en oorlogen. In het tweede vers gaat het over mannen en vrouwen. Beiden mogen volwaardig meedoen in de samenleving. In het derde vers gaat het over de schijnbare tegenstelling tussen jong en oud. De één is niet belangrijker dan de ander, zij zoeken en vinden elkaar. Er zit een oplopende moeilijkheidsgraad in het lied. In het vierde vers gaan slachtoffers van misbruik en daders aan één tafel, over hoe pijnlijk en moeilijk dat is. In het slotvers wordt verteld hoe het zal zijn wanneer het lukt om op deze manier aan tafel te zitten, samen met Jezus. Het zal een feest zijn. Vers 5 Voor ieder van ons een plaats aan de tafel, van eerbied vervuld, van angsten bevrijd, een plaats om te zijn, een plaats om te worden getuige van Hem, een levend bewijs. Vol vreugde ziet God naar mensen die recht doen: zij scheppen geluk! Vol vreugde ziet God naar mensen die recht doen: zij scheppen recht en geluk! Jezus ging geregeld aan tafel met mensen waarmee niemand aan tafel ging. Ik hoop van harte dat het dit winterseizoen iets van dit ‘aan tafel’ gaat lukken. Misschien een maaltijd met de hele stad of buurt. Of nodig eens een onbekende uit voor een kopje koffie. Ds. Aafke Nicolai Stavoren en Hindeloopen (aafkejnicolai@gmail.com) Meer informatie over Lied 388 en andere liederen op https://www.liedboekcompendium.nl/

Meditatie Ons Kerkblad 3 juli 2022 Meditatie Ons Kerkblad 3 juli 2022 Bomen Kortgeleden stapte ik uit het station in Leeuwarden en kwam in een bos terecht. Allerlei bomen in grote bakken vormden een soort bos bij het station. Het gaf het idee van een groene oase. De bomen hebben te maken met het project Arcadia. Ook een aantal kerkdiensten zijn daaraan gewijd (19 juni en 10 juli vanuit de Grote Kerk te Leeuwarden, (nog) te zien op Omrop Fryslân). Wanneer ik aan bomen denk gaan mijn gedachten naar Psalm 1 Gelukkig de mens die niet meegaat met wie kwaad doen, …………………… Hij zal zijn als een boom, geplant aan stromend water. Op tijd draagt hij vrucht, zijn bladeren verdorren niet. Alles wat hij doet komt tot bloei. Het roept bij mij een beeld op van vakantie. Hopelijk is er af en toe tijd om stil te staan, bij stromend water, een riviertje of beek. Waar je even uitrust en tot jezelf kunt komen. De omgeving in je opneemt en geniet van het moment. Want dat is de betekenis van vakantie, loskomen van alles wat moet van jezelf en anderen. Dat geeft ruimte om echt te zien wat voor moois de aarde te bieden heeft. Na een preek over Psalm 1 werd mij eens gevraagd: Wanneer jij een boom was, welke boom zou jij dan willen zijn? Die vraag zette mij aan het denken over wie je bent en hoe je wilt zijn. Voel je je een robuuste kastanjeboom of een heerlijk geurende meidoorn of toch meer dat vrolijk bloeiende krentenboompje in het voorjaar. Iedere boom heeft, net als ieder mens, eigenschappen die uniek zijn. Ik lees in Psalm 1 dat God wil dat jij tot je recht komt zoals je bent, met al je eigenschappen, die bij je horen. Karel Eykman schreef bij iedere psalm een gedicht. Een stukje uit het gedicht dat hij schreef bij Psalm 1. Als ik je zo zie ben ik trots op jou. Ik zou je mee willen geven: Blijf nieuwsgierig en blijf overeind. Ik wens dat we af en toe even stilstaan en ons laten voeden door de bron van levend water. Ds. Aafke Nicolai, Stavoren en Hindeloopen.

Meditatie Ons Kerkblad 15 mei 2022 Meditatie Ons Kerkblad 15 mei 2022 Lentetijd is paastijd Onderweg van Lauwersoog naar Stavoren vallen me de bloembollenvelden op. De krentenboompjes staan in bloei. In Stavoren zijn de narcissen in de tuin alweer uitgebloeid en de vruchtbomen beginnen net. Na een bezoekje loop ik met een polletje vergeet-me-nietjes naar huis. Tijdens een wandeling zie ik in het wild: pinksterbloemen, paardenbloemen, madeliefjes, hondsdraf en blauwe druifjes. Op de dijk lopen de lammetjes. De natuur is op z’n mooist. Na de donkere winter komt weer boven wat sluimerend in de grond zat. Vandaag heb ik de zaadjes voor de bijentuin gezaaid. Op hoop van zegen. Het is droog. In deze tijd moet ik altijd denken aan dat lied in het liedboek, waarin lentetijd en Paastijd met elkaar verbonden worden. Het is lied 977 uit het liedboek: Ga uit o mens en zoek uw vreugd. Vooral in vers 5 wordt dat duidelijk. God heeft zijn schepping goed gedaan, hoe zou ik zelf dan buiten staan? Hij heeft de dood verdreven. En ik zing mee, nu alles zingt, het lied dat overal weerklinkt, de lofzang om het leven. Ds. Aafke Nicolai van Stavoren en Hindeloopen (aafkejnicolai@gmail.com)

Meditatie Ons Kerkblad 27 maart 2022 Meditatie Ons Kerkblad 27 maart 2022 Hoop Jaren geleden bezocht ik de Gedächtniskirche in Berlijn. Deze kathedraal is in de Tweede Wereldoorlog verwoest. Het kerkgebouw en toren zijn nog steeds een ruïne. Als een waarschuwende, gehavende vinger staat de toren temidden van de moderne hoogbouw van “booming Berlin”. Naast de resten van de oude kerk en toren zijn een nieuwe kapel en klokkentoren gebouwd. In het, redelijk intact gebleven, voorportaal van de kerk las ik het volgende gebed (vertaald uit het Duits): Want allen hebben gezondigd en ontberen de heerlijkheid van God, Vader vergeef... De haat/woede die volk van volk scheidt, ras van ras, klasse van klasse, Vader vergeef... Het begerige verlangen van mensen en naties om te bezitten wat niet van henzelf is, Vader vergeef... De hebzucht die de arbeid van mensen uitbuit en de aarde verwoest, Vader vergeef... Onze jaloezie bij de welvaart en het geluk van anderen, Vader vergeef... Onze onverschilligheid bij de nood van gevangenen, thuislozen en vluchtelingen, Vader vergeef... De wellust die lichaam en leven van mannen, vrouwen en kinderen te gronde richt, Vader vergeef... De hoogmoed die ons verleidt op onszelf te vertrouwen, en niet op God, Vader vergeef... Wees onder elkaar vriendelijk, hartelijk en vergeeft elkaar, zoals God u heeft vergeven in Christus Jezus. Amen. Dit gebed komt oorspronkelijk uit Coventry, Engeland. Elke vrijdagmiddag wordt dit gebed van verzoening gebeden in de ruïne van de kathedraal van Coventry. De woorden “Father, forgive” schreef Richard Howard, voorganger van de kathedraal, op de geblakerde muren van de kerk, na de Duitse luchtaanval in de nacht van 14 op 15 november 1940. In enkele uren lag de stad Coventry in puin met honderden doden en gewonden tot gevolg. Het waren de gevolgen van “Operation Mondscheinsonate” van Adolf Hitler en de zijnen. Van lange spijkers uit de verbrande dakbalken maakte men een kruis en plaatste dat op het gehavende altaar. Bij de viering van het Kerstfeest in 1940, temidden van de puinhopen van de kerk, verklaarde Richard Howard dat, als deze oorlog voorbij was, hij met zijn voormalige vijanden wilde samenwerken om een betere wereld te bouwen; een wereld meer Christus waardig. Na de oorlog werden vanuit Coventry vriendschapsbanden aangeknoopt met Duitse steden, die hadden geleden onder (geallieerde) bombardementen. Het “spijkerkruis” is het symbool van deze wereldwijde beweging voor vrede en verzoening. En zijn nu meer de 150 z.g. “spijkerkruisgemeenten” in 63 landen. Zij zijn allen verbonden met Coventry. In de Gedächtniskirche in Berlijn lag ook een briefje, van een Engelse bezoeker: “I always hated those German pilots that killed my father. Now I can go home in peace.” Met dank aan ds. Cor Flobbe. Ds. Aafke Nicolai, Stavoren en Hindeloopen

Meditatie Ons Kerkblad 13 februari 2022 Meditatie Ons Kerkblad 13 februari 2022 Broeders Afgelopen weekend ging ik voor het eerst sinds tijden weer naar het museum. Bij ‘Beelden aan Zee’ in Scheveningen raakte me dit beeld in het bijzonder. Het is een beeld van Igor Mitoraj met als titel ‘Broeders’. Het is een bijzonder intiem beeld van twee jongens die elkaar goed kennen. Zij zijn elkaars nabijheid gewend. Hoe belangrijk is het dat je iemand hebt waar je vertrouwd meer bent. Wanneer je familie hebt ben je het meest vertrouwd met je broers en zusters. Bij oudere gemeenteleden hoor ik vaak dat zij het moeilijk vinden wanneer broers en zusters overlijden en je de enige bent die over is. Niemand weet nog van je ouders. Je kunt er niet meer samen over praten. Ik ken ook verhalen van broers en zusters die elkaar niet meer spreken en hoe pijnlijk dat is. Ik heb één broer en ben erg blij dat ik met hem kan overleggen en onze zorgen delen over oude ouders. In de bijbel zijn een aantal bekende broers. We kennen Jakob en Ezau. Zij beginnen goed en na een tijdje groeien ze totaal uit elkaar. Gelukkig vinden ze elkaar weer wanneer ze oud zijn. Het staat te lezen in Genesis 32. Martha en Maria kennen we uit Lucas 10:38-42, als twee onafscheidelijk zusters, die eerlijk zijn tegenover elkaar. Zij scherpen elkaar. Je hoeft het niet met elkaar eens te zijn, wanneer je maar met elkaar in gesprek blijft. In deze tijd roerde het beeld van Mitoraj me ook omdat we tegenwoordig zoveel afstand bewaren tot een ander. De intimiteit van het beeld zijn we verloren. Heel bijzonder dat we elkaar in de gemeente ook broeders en zusters noemen. Ds. Aafke Nicolai, Stavoren en Hindeloopen (aafkejnicolai@gmail.com)

Meditatie Ons Kerkblad 11 december 2021 Meditatie Ons Kerkblad 11 december 2021 ‘Mitt hjerte alltid vanker’ Wat is jouw mooiste kerstlied? Het zou een vraag kunnen zijn op een pickwicktheezakje. Want kerst is zingen. Bij de antwoorden op deze vraag noteerde ik ‘Nu zijt wellekome’, ‘Er is een roos ontloken’, en ‘Ere zij God’. Zo heeft elke land zijn geliefde kerstliederen. Er gaat geen Noors kerstfeest voorbij zonder dit lied: Mitt hjerte alltid vanker. Ook in Zweden en Denemarken is het lied in vele varianten bekend. En eerlijk gezegd zou ik graag een Nederlands kerstlied inruilen voor dit lied. Het neemt je mee in een sfeer van stilte en bezinning. De oorspronkelijke tekst werd geschreven door de piëtistische dichter-predikant Hans Adolph Brorson (1694-1764). Het staat als lied 480 in het Liedboek bij de afdeling Kerst, maar het zou volgens mij ook goed bij advent passen. Het is namelijk geschreven op een ingetogen bijna plechtige melodie. Wie ooit in Scandinavië is geweest herkent de stilte en de sfeer van het landschap. Het gaat om de reis naar de kribbe, die wordt voorgesteld als een reis naar het hart. Lees het langzaam en laat het tot je doordringen. In vers 1 word je bepaalt bij drukdoenerij, die is niet nodig bij de kribbe. In vers 2 staat dat voor Gods zoon in een stal moet slapen en dat terwijl zelfs dieren een veilige plek hebben om te slapen in vers 3. In vers 4 geven we ons over aan dat kind, in verwondering. 1 Ik wandel in gedachten in Gods geboortehuis gezegend zijn de nachten van kerst, hier ben ik thuis. Mijn hart vergeet de wereld van haast en regeldruk. Hier vind ik Jezus’ kribbe, geloof is mijn geluk. Meerdere mooie uitvoeringen in de oorspronkelijke vorm zijn te vinden op YouTube. Prachtig is de uitvoering bij het huwelijk van de Noorse kroonprins Haakon en Mette-Marit op 25 augustus 2001, gezongen door een vrouw uit de oorspronkelijke Sami bevolking van Noorwegen, Mari Boine. Ik wens iedereen gezegende kerstdagen. Ds. Aafke Nicolai, Stavoren en Hindeloopen.

Meditatie Ons Kerkblad 7 november 2021 Dankdag Meditatie Ons Kerkblad 7 november 2021 #Dankbaar Op mijn bureau ligt het boekje #DANKBAAR. Eerlijk gezegd heb ik het al een jaar in huis, maar heb ik er nog niet in gelezen. Te druk met andere dingen? Woensdag a.s. is het de dankdag voor gewas en arbeid. Een uitgelezen moment om het boekje eens ter hand te nemen. In het ‘vooraf’ lees ik dat je zou denken dat streven naar geluk mensen gelukkiger en optimistischer maakt. Uit onderzoek blijkt echter dat stil staan bij de mooie dingen, hoe klein ook, ons goed doet. Vanuit het geloof heeft dankbaarheid nog een dieper perspectief. We weten op wie we die dankbaarheid mogen richten, op onze Schepper. We mogen ontvangen uit Gods hand, liefde, aandacht, genade. In Psalm 40 vers 6 staat: Veel wonderen hebt u verricht, veel goeds voor ons besloten, HEER, mijn God. Niemand is te vergelijken met u! Wil ik erover spreken, ervan verhalen, het is te veel om op te sommen. Dankbaarheid kun je oefenen. Durf jij de uitdaging aan om elke dag drie dingen op te schrijven waar je God dankbaar voor bent? Na een jaar heb je meer dan 1000 dingen opgeschreven. Ds. Aafke Nicolai, Stavoren en Hindeloopen (aafkejnicolai@gmail.com) Het boekje #DANKBAAR is gratis te bestellen bij de protestantse kerk.

Meditatie Ons Kerkblad 29 september 2021 Meditatie Ons Kerkblad 29 september 2021 Vrede Van 18 september tot en met 26 september is de vredesweek. Het mooiste gedicht bij de vredesweek is het gebed over hoe elk mens een instrument van de vrede kan zijn (Liedboek p. 1355). Het wordt toegeschreven aan Fransiscus van Assisi. Fransiscus leefde van 1182 tot 1226. Hij werd geboren in een voornaam geslacht en leefde een rijk leven. Hij liet de luxe achter zich en gooide zijn leven radicaal om. Hij ging uiterst sober leven, midden in de natuur. In Lied 742 spreekt hij van broeder zon en moeder aarde. Lees het bekende gebed van Fransiscus in de vredesweek met extra aandacht als een persoonlijke opdracht. Bedenk in welke situatie(s) je zelf een instrument van vrede kunt zijn en wat dat belemmert. Als een oefening op weg naar vrede. Heer, maak van mij een instrument van uw vrede. Laat mij liefde brengen waar haat is. Laat mij vergeving brengen waar schuld is. Laat mij eenheid brengen waar tweedracht is. Laat mij waarheid brengen waar dwaling is. Laat mij geloof brengen waar twijfel is. Laat mij hoop brengen waar wanhoop is. Laat mij licht brengen waar duister is. Laat mij vreugde brengen waar verdriet is. Heer, laat mij er naar streven niet dat ik getroost word, maar dat ik troost, niet dat ik begrepen word, maar dat ik begrijp, niet dat ik geliefd word, maar liefheb, want wie geeft, ontvangt, wie zichzelf vergeet, vindt, wie vergeeft zal vergeving ontvangen, en wie sterft, zal ontwaken tot eeuwig leven. Meer informatie over Fransiscus en dit gebed is te vinden op www.kerkliedcompendium.nl Ds. Aafke Nicolai, Stavoren en Hindeloopen.

Meditatie Ons Kerkblad 9 mei 2021 wandeling over het Odulphuspad Meditatie Ons Kerkblad 9 mei 2021 Hemelvaartsdag en Odulphus Als kind gingen wij met Hemelvaart altijd fietsen. Naar de kerk ga ik met Hemelvaartsdag sinds ik predikant ben en zelf moet voorgaan. Sommigen gaan dauwtrappen op deze dag. In Stavoren en Hindeloopen gaan we sinds een paar jaar elkaar ophalen om naar de kerk te gaan op Hemelvaartsdag als een alternatief voor dauwtrappen. Wat vieren we met Hemelvaartsdag? Wanneer je op straat vraagt wat Hemelvaartsdag is, dan zullen velen het antwoord niet weten. Van alle christelijke feestdagen is het waarschijnlijk de meest onbekende. Het is de veertigste dag na Pasen. Bij het getal veertig is het opletten. Jezus wordt veertig dagen en veertig nachten op de proef gesteld door de satan in de woestijn. Wij bereiden ons voor op Pasen in veertig dagen. Na veertig kan er iets nieuws beginnen. Na veertig dagen is het Pasen, het feest van de Opstanding, een nieuw begin. We lezen alleen in het evangelie van Lukas over de hemelvaart van Jezus. Op Hemelvaartsdag gaat Jezus naar de hemel, naar zijn Vader en laat zijn leerlingen alleen achter. Zij zullen het voortaan zelf moeten doen met de woorden en daden die hij hen gegeven heeft. In het vertrouwen dat zij genoeg in huis hebben om dat waar te maken. Zo mogen wij ook leven vanuit dat vertrouwen en de voortdurende steun uit de hemel. Over gelovigen die de boodschap van Jezus hebben doorgegeven worden verhalen verteld. Eén van die gelovigen was Odulphus. Hij kwam uit het Zuiden naar Friesland om de mensen hier de weg naar de hemel te wijzen. Zijn naam is verbonden met deze streek en je kunt wandelen in zijn voetsporen op het Sint Odulphuspad. Zijn verhaal wordt vertelt op Hemelvaartsdag door de voorgangers van deze regio omlijst met filmbeelden, muziek en zang. (Uitzending: Hemelvaartsdag 13 mei om 10.00 uur en 19.00 uur op Omroep Súdwest, Ziggo kanaal 40 en KPN kanaal 1343 en via www.omroepsudwest.nl) ds. Aafke Nicolai van Stavoren en Hindeloopen

Meditatie Ons Kerkblad 21 maart 2021 Meditatie Ons Kerkblad 21 maart 2021 Leegte Deze foto is gemaakt door Niek Klaaren. Hij maakte de foto als schoolopdracht over het thema ‘leegte’. De foto is genomen in de Grote Kerk te Hindeloopen. De twee personen in de kerk zijn de fear (vader) van Niek en zijn aete (opa). De foto raakt mij en roept verlangen op naar een volle kerk. Nu zijn we een echt volle kerk in Hindeloopen al wat ontwend. Omdat het aantal kerkgangers in de loop van de jaren is afgenomen. Toch kan ik me nog wel een aantal vieringen herinneren dat de kerk goed vol was. Bij de kerstmusical bijvoorbeeld. Een grote groep enthousiaste gemeenteleden zong en speelde het verhaal van de geboorte van Jezus, met een stal en echte engelen. Of die keer dat het Hylper Lydbûkjen ten doop werd gehouden. Afgelopen jaar werd de kerk helemaal nieuw in de verf gezet. Vlak voor corona begon waren de schilders klaar. Er waren plannen voor een herdenkingsdienst van 75 jaar bevrijding, een nostalgische dienst met Hylper klederdracht en een preek in het Hylpers. Meer gemeenten hebben plannen vooruitgeschoven of in de ijskast gezet. Naast dat de kerk leeg is valt nog iets op. De twee gasten zijn bijna onherkenbaar met hun mondkapje. Ook dat is vreemd. De kerk is een plek van ontmoeting, waar je gekend bent, gebeden en gezongen wordt. Dat gaat wat lastig met zo’n kapje. ‘Houd vol, heb lief’ staat in 1 Korinthe 13. Iemand zei mij: ‘Ik houd al zo lang vol’. Dat is waar. Nu lijkt toch echt het einde van deze crises in zicht. De kwetsbaarste groepen worden ingeënt. De angst om je opa of oma of kwetsbare ouders te besmetten neemt langzaam af. Ik hoop op versoepeling van de maatregelen zodat we elkaar binnenkort in de kerk kunnen ontmoeten, eerst nog met de nodige afstand. Ik kijk uit naar de tijd dat we weer voluit kunnen zingen en naast elkaar mogen zitten. Ds. Aafke Nicolai, predikant van de protestantse gemeenten te Stavoren en Hindeloopen (aafkejnicolai@gmail.com)

Meditatie Ons Kerkblad 7 februari 2021 Meditatie Ons Kerkblad 7 februari 2021 Gelukkig de mens die niet meegaat met wie kwaad doen, die de weg van zondaars niet betreedt, bij spotters niet aan tafel zit, maar vreugde vindt in de wet van de HEER en zich verdiept in zijn wet, dag en nacht. Hij zal zijn als een boom, geplant aan stromend water. Deze woorden staan in Psalm 1. De psalm spreekt over mensen als bomen. Toen het nog mocht bezocht ik het ochtendgebed in Jorwert. Na het gebed is er gelegenheid voor kennismaking en ontmoeting. Bij die ontmoeting stelde de voorganger een vraag n.a.v. de schriftlezing van Psalm 1. Met welke boom voel jij je op dit moment verbonden? Uit al die antwoorden kwamen verschillende bomen naar voren. Ik moest denken aan de kastanjeboom van de kastanje die mijn pake plantte toen hij een kleine jongen was. De boom staat er nog steeds en wanneer ik in Drachten ben ga ik altijd even bij die boom kijken. In Psalm 1 staat dat je bent als een stevige boom wanneer je je houdt aan de wet van de Heer. En ik denk weer aan mijn pake. Hij was op het eind van zijn leven een broze en kwetsbare man. Echt vrolijk was hij ook niet. Hij heeft wel op zijn manier geleefd volgens de wet van de Heer. Hij zou het zeker ook fijn gevonden hebben dat ik, zijn kleindochter, nog geregeld bij zijn boom ga kijken. Of ik zelf zo’n stevige boom ben geworden? Soms wel en soms niet. Het geeft mij troost om af en toe in ons landschap van die stevige bomen tegen te komen. Die bomen hebben al veel gezien. En toch vallen ze niet om. Zij geven voor mij ook iets weer van hoe God is. Hij valt niet om, hij blijft erbij, bij ons, bij jou, bij deze wereld. Dat geeft vreugde en vertrouwen in de toekomst. Aafke Nicolai, predikant van de protestantse gemeenten te Stavoren en Hindeloopen (aafkejnicolai@gmail.com)

Meditatie Ons Kerkblad 13 december 2020 Meditatie Ons Kerkblad 13 december 2020 Een engel Het leven van Jezus is omgeven door engelen. Een engel bezoekt Maria om te vertellen dat zij zwanger is. De engelen zijn de boodschappers van de geboorte van Jezus en doen bericht aan de herders in het veld. Aan Jozef verschijnt een engel in zijn slaap. Die engel geeft opdracht om te vluchten voor de woedende Herodes. Aan het eind van het leven van Jezus zitten de vrouwen rouwend bij zijn graf en is er opnieuw een engel met de boodschap ‘Hij leeft’. Een engel ontmoeten betekent een boodschap van God met nieuwe hoop op een goede toekomst. Ik vond een mooi gedicht. Wie het schreef stond er niet bij. Het past bij de tijd van advent, waarin we de hoop en troost van onze verlosser verwachten en daarvan soms al wat zien. Zeg eens, heb jij wel eens een engel ontmoet die voor jou een boodschap had. Wie was voor jou zo’n engel die in je momenten van eenzaamheid, angst, ontmoediging en wanhoop, heel dicht naast je kwam staan en luisterde – heel lang. Voelde je zijn begrip en zijn warme hand die zei: Kom, ‘k ga met je mee. Gaandeweg brak in de chaos ’t licht door; je ging weer geloven in jezelf en in het leven. Wie was voor jou de engel die een nieuw leven mogelijk maakte? En jij, voor wie ben jij die engel? Aafke Nicolai, predikant van Hindeloopen en Stavoren (aafkejnicolai@gmail.com 0514-851635)

Meditatie Ons Kerkblad 1 november 2020 Boer in opleiding in Rwanda Meditatie Ons Kerkblad 1 november 2020 Kleine koe Zegen, God, mijn kleine koe, zegen, God, mijn verlangen, zegen ons samenleven, mijn koe en ik, en de manier waarop ik haar melk. Zegen, God, elke speen, zegen iedere vinger, iedere druppel die in mijn schaal valt. Zegen God, mijn kleine koe. Uit ‘The Carmina Gadelica’ Nieuwe Liedboek p. 1525. Dit gebed is opgetekend door Alexander Carmichael. Voor zijn werk aan het eind van de negentiende eeuw had hij veel contact met vissers en boeren die op de afgelegen Schotse Hebriden woonden. Zij leidden een afgezonderd en eenvoudig bestaan. Het gebed ‘kleine koe’ doet mij denken aan mijn reis naar Rwanda, nu precies een jaar geleden. Ik was daar met een groep gemeenteleden uit Friesland voor ‘Fryslân foar Rwanda’. Op vele plaatsen onderweg stonden daar kinderen, met een dier aan een touw, vaak een geit of een koe. Zij beschermden hun dier als een kostbaar bezit waar goed voor gezorgd moest worden. In het gebed ‘kleine koe’ zie ik voor me de kleine wereld van de jongen en zijn koe en tegelijk een verbondenheid met de hemel, met God. De koe is klein en geeft weinig melk. Bij het melken heeft hij geen emmer nodig, alleen een schaal, die druppel voor druppel gevuld wordt. Uit het gebed spreekt aandacht en liefde. Voor elke speen, elke druppel en elke vinger waarmee de koe gemolken wordt vraagt hij de zegen van God. Het klinkt als een mooi sprookje, want hij leeft waarschijnlijk in armoede. Zou God zich bemoeien met elke speen en met iedere druppel melk? Wanneer ik dit gebed toepas op mijn eigen leven dan wil ik vragen om een zegen voor elke toetsaanslag voor de stukjes die ik schrijf. En een zegen wanneer ik vanavond de groente snijd om te iets lekkers te bereiden voor het avondeten. Voor meer informatie over de verbondenheid van Friesland met Rwanda zie: kerkinactie.nl/projecten/FrieslandvoorRwanda. Aafke Nicolai, predikant van Stavoren en Hindeloopen (aafkejnicolai@gmail.com 0514-851635)

Meditatie Ons Kerkblad 20 september 2020 Meditatie Ons Kerkblad 20 september 2020 Het goede leven Want wanneer hij zich aan eten en drinken te goed doet en geniet van al het goede dat hij moeizaam heeft verworven, is dat een geschenk van God. Prediker 3 vers 13. Geregeld bezoek ik de ‘Griene Poarte’. Dit is een gemeenschapstuin in Warns. Het is de tijd van oogsten. Wanneer ik er kom zijn er geregeld mensen die vragen. ‘Hoe werkt het hier?’ Of ‘Waar moet ik betalen?’ Ik leg dan geduldig uit hoe het werkt en wijs op de brievenbus in de deur, daar moet het geld in. Dat is het enige wat ik bijdraag aan de tuin. Het hele jaar door, in de winter natuurlijk minder, zijn er vrijwilligers aan het werk. Zij scheppen de aarde om, maken zaaibedden, zaaien, trekken onkruid, geven water, verwijderen slakken en rupsen. Zij scheppen voorwaarden om te groeien. Nu, aan het einde van het seizoen pluk ik daar de vruchten van. Knolselderij en sperzieboontjes, aardappelen en snoeptomaatjes. Thuis maak ik daar heerlijke maaltijden van. Het is zoals de uitspraak van de Prediker. ‘Want wanneer hij zich aan eten en drinken te goed doet en geniet van al het goede dat hij moeizaam heeft verworven, is dat een geschenk van God.’ Eén woord wringt ‘moeizaam’. Ik heb niets gedaan aan de tuin in Warns. Ik oogst alleen maar. Voor mij was er geen moeizame arbeid. Anderen deden het werk. Ik ben niet alleen dankbaar voor het voedsel, maar ook voor diegenen die de aarde hebben bewerkt. Ik ben daar weer minder goed in. Mijn taak is nu om een meditatie te schrijven voor het kerkblad. Daar hebben anderen misschien weer meer moeite mee. Volgens mij zegt de Prediker hier: ‘Met wat voor talent je ook geboren bent, gebruik het en doe er wat mee, je doet een ander er plezier mee.’ Ds. Aafke Nicolai Stavoren en Hindeloopen (aafkejnicolai@gmail.com)

Meditatie Ons Kerkblad 23 mei 2020 Meditatie Ons Kerkblad 23 mei 2020 Hemelvaart: De hemel gaat open Chagall was een Joodse schilder. Hij leefde in de vorigeeeuw in Polen, Rusland, Amerika en Frankrijk. Hij is een van de beroemdste schilders van onze tijd en behalve etsen heeft hij veel geschilderd. Ook heeft hij prachtige ramen, mozaïeken en keramiek gemaakt. Hij heeft een eigen stijl, je haalt zijn schilderijen er altijd uit. Chagall gebruikte vaak bijbelse motieven. Deze tekening is geïnspireerd door het verhaal over Jacob bij Betel uit Genesis 28. Je ziet Jacob slapen. Of misschien wordt hij net wakker. Achter hem staat een meisje met een schaduwboom. Dat droombeeld heeft Chagall geleend van de droom van Micha, dat ieder eens zal liggen onder de eigen vijgenboom, genietend van z´n nageslacht. Het doet ook denken aan Elia. Hij zag geen zin meer in zijn leven en ging onder een struik ging liggen om te sterven. Toen kwam de engel met brood en water. Dan zien we de ladder naar de hemel als een brug naar de hemelpoort, een gat in de lucht. Verderop zie je een engel, die Jacob als verloren zoon aan zijn borst legt, troost, opvangt en beschut. Het doet denken aan de engel, die hij over veertig jaar weer tegen zal komen en waar hij zijn hele leven mee aan het vechten is geweest. Uiteindelijk wordt hij wijs en komt erachter dat je niet met geweld en slimme trucs bij God in de buurt komt. Op een sprookjespaard, Pegasus denk ik, zit een madonna met kind, een moeder met een baby. Dit droombeeld straalt veiligheid en basisvertrouwen uit. Langs de ladder vliegen engelen op en neer, naar jou toe om je tegemoet te komen en van jou weg om je vooruit te lokken. Alles, waar je naar verlangt en waarvoor je wegloopt, is in deze ets over de droom van Jacob te vinden. Jacob, zijn naam betekent Pootjelichter. Van hem wordt verteld dat hij geboren werd met de hand om de hiel van zijn oudere broer, om hem in de moederschoot al in te halen. Als jongste ziet hij zich gedwongen om via slinkse maniertjes zijn doel te bereiken. Zo heeft hij Ezau, zijn tweelingbroer, en Isaak, zijn vader, bedrogen. Om de erfenis te kunnen bemachtigen is hij zo ver gegaan dat hij zijn vader op zijn sterfbed heeft voorgelogen. Nu is hij is op de vlucht. Heeft niets mee kunnen nemen. Einde verhaal, lijkt het. Jacob gaat liggen slapen onder de sterrenhemel, een steen onder zijn hoofd. Dan krijgt hij een droom in de god verlatenheid. Jacobs droom voorspelt hem een vruchtbare toekomst. De hemel staat voor hem open. Hij hoort een stem dat God met hem is. Het doet hem pijn aan de oren en pijn aan de ziel. Hij kan er eenvoudigweg niet aan geloven. Het is vast te mooi om waar te zijn. Het kan niet, bestaat niet. Maar die droom laat hem niet los. Voor de zekerheid maakt hij van de steen die hij als kussen had gebruikt, een altaarsteen en noemt de plek, Beth-El, dat wil zeggen, Huis van God. Huis van God is niet gebonden aan plaats of tijd. Op elk moment van de dag op welke plek dan ook kun je een huis van God ervaren in de stilte, in een lied of in een gebed kan de hemel opengaan, zoals Jacob overkwam op het dieptepunt van zijn leven. Nu we niet naar de kerk kunnen is dit een troostvolle boodschap. Op Hemelvaartsdag gaat de hemel open. Soms lijkt de hemel potdicht, maar zijn het eigenlijk onze dichte ogen die de opening niet zien. Je laten troosten betekent je openstellen voor God, je open stellen voor een ander, voor de woorden van de ander, de zorgen, de aandacht. Die ander die al die tijd zat te wachten tot jij zover was, dat je je ogen opendeed. Dan merk je het licht pas op. Of zoals Jacob het zegt ‘Op deze plaats is de Heer aanwezig. Dat besefte ik niet’. (Genesis 28: 16) ds. Aafke Nicolai, van Stavoren en Hindeloopen aafkejnicolai@gmail.com

Meditatie Ons Kerkblad 29 maart 2020 Meditatie Ons Kerkblad 29 maart 2020 Met Ruth op weg naar Pasen In deze corona crises heb ik gekozen voor het troostboek bij uitstek, Ruth. De zonnestralen raken haar wangen, maar ze voelt het niet. Naomi loopt met haar schoondochter Ruth door de bergen, op weg naar Bethlehem. Tien jaar geleden kwam ze hier met haar man Elimelech en hun twee zoons, Machlon en Chiljen, en nu? Eenzaam is ze geworden en verbitterd. Ze ziet de schoonheid van de velden niet. Van de verwachtingen die ze tien jaar geleden had is weinig terecht gekomen. Toen had ze haar man nog, Elimelech, zijn naam betekent: God is koning. God heeft zijn en haar leven weinig koninklijk gemaakt. Ze woonden nog niet zo lang in Moab, toen Elimelech ziek werd en stierf. Maar toen had ze haar twee zoons nog. Machlon en Chiljon zijn net als hun vader gestorven. Ze hadden nog wel de tijd gekregen om te trouwen. Twee jonge weduwes lieten ze achter. Wat gaat er door het hoofd van Naomi? Haar naam betekent: de lieflijke. Maar lieflijk is zij niet op dit moment. Zij is in zichzelf gekeerd. Wat is er terecht gekomen van Naomi’s dromen? Hoe ga je ermee om wanneer het leven zo hard is. Heeft God hier een bedoeling mee? Het zijn menselijk vragen, maar we komen er geen steek verder mee. God lijkt de grote Afwezige. Het leven gaat door. Er valt weinig te kiezen. Je pakt jezelf bij de kladden en gaat op pad, een nieuwe dag in, een dag zonder hoop, een dag zonder dromen. Naomi verlaat de plaats des onheils, maar neemt haar verdriet mee. De ene schoondochter die met haar meegaat heet Orpa, dat betekent ‘degene die de rug toekeert’. Zij kiest ervoor te blijven. Zij maakt de goede keus, zoals haar schoonmoeder zegt. De naam van de andere is Ruth, dat betekent ‘vriendschap’. Zij gaat mee. Soms worden er engelen op ons pad gegeven. Ruth is zo’n engel op het levenspad van Naomi. Zij is ook getekend. Zij heeft al jong haar man verloren. Ruth laat Naomi niet alleen. Inmiddels zijn ze samen in Bethlehem aangekomen, Naomi en Ruth. Bethlehem maakt zijn naam weer waar: broodhuis. Zwoegend is men bezig voor de oogst. Het geluid van de seizen en sikkels klinkt als muziek in de oren. De terugkeer van Naomi gaat als een lopend vuurtje door het dorp. De vrouwen zeggen: Is dat Naomi? Ze bedoelen eigenlijk te zeggen: ‘Waar is die prachtige jonge vrouw gebleven, de zorgen en het verdriet staan op haar gezicht af te lezen’. De vrouwen komen enthousiast op haar af. Misschien heeft ze toen vinnig gezegd: ‘Noem mij geen Naomi meer. Noem mij voortaan alsjeblieft Mara, want de Heer heeft mij veel bitterheid aangedaan’. Ruth 1 : 21 ‘Toen ik hier wegging had ik alles, maar de HEER heeft mij met lege handen laten terugkomen. Waarom mij nog Naomi noemen, nu de HEER zich tegen mij heeft gekeerd, nu de Ontzagwekkende me kwaad heeft gedaan?’ Naomi doet haar beklag en God krijgt voluit de schuld. Ruth zegt niets, hoewel zij er alle reden toe heeft: ‘Schoonmoeder, ik ben toch bij je. Ik ben toch met je gegaan?’ Eindigt het verhaal zo? Een klacht aan God, dat hij ontrouw is? De schrijver voegt nog twee zinnen aan het verhaal toe. Ruth 1:22 Zo kwamen ze samen terug uit Moab, Naomi en haar schoondochter Ruth, de Moabitische. Ze kwamen in Bethlehem aan bij het begin van de gersteoogst. Deze twee zinnen vormen de sleutel tot dit verhaal, waar het gaat over Ruth en de gersteoogst. De schrijver grijpt vooruit op wat er gaat komen. Ruth zal een belangrijke rol gaan spelen. Gersteoogst, dat is Pasen, feest van de oogst, feest van leven uit de dood, van licht in de nacht, feest van en-toch-toekomst. Want in de bijbel wil het nooit helemaal hopeloos worden met de mensen omdat het altijd weer Pasen wordt. Ds. Aafke Nicolai, Stavoren en Hindeloopen.

Meditatie Ons Kerkblad 21 december 2019 Meditatie Ons Kerkblad 21 december 2019 Wanneer je ‘st’ uit kerstmis weghaalt houd je kermis over Kerstmis vraagt om stilte.... Anders kom je niet bij het kind. Ik moet denken aan die keer dat ik het druk heb. Het is bijna kerst en er moet nog veel gebeuren: misschien nog wat mensen bezoeken, een paar preken maken en mijn kamer opruimen. En zo kan ik het lijstje nog veel langer maken. Rust en stilte zijn ver te zoeken. Totdat er een geboortekaartje op de deurmat valt. Ik ben op de hoogte maar de tijd is inmiddels ruim overschreden. Gelukkig, daar is het kaartje. Het kind is geboren en de ouders schrijven boven het kaartje: verwachting verwondering verandering. De verwachting is uitgekomen. Het kind is geboren. Ik stap op de fiets en ga kijken. Ik klop op het raam want je zou toch niet willen dat het kind wakker wordt door die harde bel. Eenmaal binnen valt mij de stilte op. Dan zie ik de stralende moeder met in een wiegje, midden in de kamer, het meisje. Ze slaapt. Het baby’tje is prachtig roze rood en totaal ontspannen. Wij fluisteren van verwondering. Zo kwetsbaar en teer. Even mag ze bij mij op de arm, slapend en al. Zij geeft geen kik, geeft zich helemaal over en over mij komt ook rust. Verandering. Ds. Aafke Nicolai aafkejnicolai@gmail.com

Meditatie Ons Kerkblad 10 november 2019 Meditatie Ons Kerkblad 10 november 2019 Landen Het is best lastig om weer thuis te komen na een mooie en indrukwekkende reis naar Rwanda. Het is alsof je lichaam hier wel geland is maar de geest nog niet. Ik hoorde een mooi verhaal van een westerse ontdekkingsreiziger met een aantal dragers onderweg in Afrika. De dragers gaan langs de kant van de weg zitten wachten. De reiziger verwondert zich en vraagt ‘Waarom gaan jullie zitten?‘. Zij antwoorden ‘Wij wachten op de ziel’. Zoiets ervaar ik nu ook. Wanneer ik ’s nachts even wakker ben zie ik de mensen in Rwanda, het landschap, de geuren en geluiden, het is zo anders dan in ons Nederland. Het valt op dat er veel jongeren zijn. Oude mensen zie je bijna niet, die zijn meer uitzondering. Dit komt door de genocide die in 1994 plaatsvond. Een hele generatie ontbreekt. Wat mij het meest heeft verwonderd dat na de genocide het volk van Rwanda de kracht gevonden heeft om op te staan. De inwoners van Rwanda willen verder en vinden een weg om met dit verleden om te gaan. Overal zie je gedenkplaatsen. Elk voorjaar zijn er 100 dagen van gedenken, zolang duurde de genocide. ‘Never again’ staat op de memorials. Het christelijk geloof geeft hun de kracht om de weg te gaan van vergeving en verzoening. Ik heb er alle vertrouwen in dat het met de hulp van God zal lukken. In Rwanda zouden ze nu zeggen ‘Halleluja, Amen’. Voor wie meer wil lezen over onze reis naar Rwanda, dat kan via https://www.kerkinactie.nl/projecten/friesland-voor-rwanda Ds. Aafke Nicolai, predikant van de protestantse gemeente te Stavoren en Hindeloopen (aafkejnicolai@gmail.com)

Meditatie Ons Kerkblad 21 juli 2019 vis fontein Stavoren Meditatie Ons Kerkblad 21 juli 2019 In de vis Deze zomer gaan velen op reis. Wanneer je een reis uitstippelt via google maps kun je kiezen uit: lopen, het openbaar vervoer, de auto en fietsen. Wanneer onze dochter hiervandaan naar Den Haag gaat staat daar ook de mogelijkheid om met de boot te gaan. Vanaf Stavoren vaar je met de boot, daarna reis je met de trein verder. Als ouders is het prachtig uitzwaaien naar een dochter op de boot. Of Jona uitgezwaaid wordt wanneer hij op de boot naar Tarsis vertrekt? Ik denk het niet. Hij gaat stiekem met de boot, want God heeft hem een opdracht gegeven die hem niet zint. God stuurt hem naar Ninevé, die grote stad, om de inwoners te vertellen dat zij moeten omkeren van een verkeerde weg. Jona weet hoe God is. God zal vast en zeker de hand over zijn hart strijken en daar heeft Jona geen zin in. Ninevé, die wrede stad, verdient geen tweede kans. Wanneer ik Jona lees leer ik over God en mensen. God kan vergeven, maar slechts enkele mensen kunnen een ander vergeven die hen groot onrecht heeft aangedaan en berouw toont. Ik ben onder de indruk van Eva Kor. Zij kan de 93 jarig Oskar Gröning ‘de boekhouder van Auschwitz’ vergeven. Jona wil geen vergeving voor Nineve en denkt God te kunnen ontlopen door precies de andere kant op te gaan. Jona zijn naam betekent duif. Kan hij zijn roeping als boodschapper van vrede ontlopen? Hij gaat met de boot en komt uiteindelijk in een vis toch op zijn plaats van bestemming. Een vis staat niet bij de mogelijkheden van google maps. Het boekje Jona is met humor geschreven. Jona heeft wel iets van Mr. Been. Ik lees het boekje met een brede glimlach. Maar zeker ook met een serieuze ondertoon. Wat is mijn roeping en probeer ik daar af en toe ook onderuit te komen? In de vakantie mag dat even. Loslaten wat je allemaal moet en wilt en hoe weinig je daar soms van waarmaakt. Die tijd wordt Jona ook gegeven. In de vis heeft hij alle tijd om na te denken, maar dan gaat het toch echt beginnen. Of dat van harte is? Het gaat met vallen en opstaan, tot je bestemming komen. Ds. Aafke Nicolai, Stavoren en Hindeloopen (aafkejnicolai@gmail.com)

Meditatie Ons Kerkblad 1 juni 2019 Meditatie Ons Kerkblad 1 juni 2019 Wezenzondag De zondag tussen hemelvaart en Pinksteren heeft deze naam gekregen omdat de leerlingen alleen achterblijven, verweesd, nadat Jezus naar zijn vader in de hemel teruggegaan is. De ervaring van alleen achterblijven is een herkenbare ervaring, die velen op bepaalde momenten in het leven zullen meemaken. Het kan een gevoel van Godverlatenheid geven of eenzaamheid. Dit gevoel roept menselijke vragen op ‘Waar is God?’ Ook de leerlingen hebben vragen. ‘Aan wie kunnen wij ons nu toevertrouwen in dit niemandsland. Jezus is weg, hij heeft gesproken over de Heilige Geest, maar die kennen we nog niet, wanneer en hoe?’ Verweesd blijven de leerlingen achter. Zij leven in een tussentijd, een tijd waarin je nog niet weet hoe het komt. In de bijbel heet zo’n tijd ballingschap. Het volk Israël maakt er vele mee. In die tijd is het gevoel van Godverlatenheid groot en is het moeilijk om de verbondenheid met God vast te houden. Het boekje Esther is geschreven in de tijd van de ballingschap. In het verhaal heeft zij twee namen. Haar ene naam is Hadassa (‘Mirte’), een geurende zoete plant. Haar andere naam Ester helpt ons op weg, die naam wordt in verband gebracht met een woord dat ‘verborgenheid’ betekent. Ballingschap en verborgenheid hebben met elkaar te maken. Esther houdt haar ware identiteit verborgen. De leerlingen van Jezus houden zich na het vertrek van Jezus verborgen. Zij wachten af voor wat er gaat komen. Blijf zitten waar je zit en verroer je niet. Die verborgenheid lijkt wel nodig, een soort voorbereidingstijd, een tijd van bezinning en inkeer. Want God openbaart zich wanneer mensen na hun verborgenheid naar buiten treden, opstaan en van zich laten horen. Esther maakt haar ware identiteit bekent om haar volk te redden. De deuren van het huis waar de leerlingen verblijven, worden tien dagen na Hemelvaart letterlijk open geblazen en zij worden naar buiten gedreven om Gods liefde aan de mensen te verkondigen. Want Jezus doet wat hij beloofd. Het staat in Johannes 14 vers 18: Ik laat jullie niet als wezen achter, ik kom bij jullie terug.

Meditatie Ons Kerkblad 14 april 2019 Meditatie Ons Kerkblad 14 april 2019 Droom Een ezel in de kerk, dat is mijn droom. Ik heb nog nooit een kerkenraad zover gekregen dat het lukte. Ezels zijn schaars. Tot nu toe heb ik het altijd moeten doen met een nep ezel. Achterin de kast ligt een ezelskop. In de garage ligt de zogenaamde ezel deken. Zo is die deken gaan heten, sinds de deken een aantal jarengeleden in de kerk de vacht van de ezel voorstelde. Een vrijwilliger met de deken om en de ezels kop op komt als ezel de kerk binnen. Ik heb wel eens meegemaakt dat een paard de kerk inkwam op 11 november. Sint Martinus komt als de zoon van een rijke handelaar op. Dat is wel even schrikken en maakt indruk. Op de zondag voor Pasen lezen we het verhaal van Jezus op weg naar Jeruzalem. Voordat Jezus de stad ingaat vraagt hij aan zijn leerlingen om voor hem een ezel te gaan halen. Zo staat het in Johannes 12. In de andere evangeliën wordt gesproken over een veulen, een jong dier. Jezus komt niet hoog te paard als een overwinnaar Jeruzalem binnenrijden. Hij wil juist dichtbij zijn en aan te raken. In museum het Catarijneconvent te Utrecht is een prachtig beeld van Jezus op de ezel. De ezel is zo mak dat Jezus geen teugels nodig heeft. Hij zit geheel vrij op de rug van de ezel. De voeten van Jezus raken bijna de grond. Jezus maakt een gebaar met zijn handen. Dat gebaar betekent vrede. Hij is een vredevorst die komt op een eenvoudige ezel, het lastdier van de armen, in eenvoudige kleding. Wij zijn zo gewend geraakt aan dit verhaal dat het soms nauwelijks nog verwonderd. Toch ben ik keer op keer onder de indruk van wat hier gebeurd, op weg naar Pasen. De mensen halen hem binnen en juichen hem toe. Aan de andere kant zullen diezelfde mensen straks zeggen ‘kruisigt hem’. Lied 438 vers 2 Hij wilde zich verlagen en daalde van zijn troon; een ezel mag Hem dragen, Hem sieren staf noch kroon. Hij wil zijn koningsmacht en majesteit verhullen, om nederig te vervullen wat God van Hem verwacht.

Meditatie Ons Kerkblad 24 november 2018 Meditatie Ons Kerkblad 24 november 2018 Een lied dat mij inspireert Meestal bereid ik een kerkdienst alleen voor. Ik lees de Bijbeltekst en laat mijn gedachten daarover gaan. Daarnaast studeer ik uit mijn boekenkast wat anderen over deze tekst gezegd hebben. Op internet zijn groepen predikanten die hun ervaringen delen over diezelfde tekst. Daar vind ik soms mooie ideeën. Al gaande de week vormt zich een idee over hoe de dienst eruit moet zien. De liederen moeten bij de inhoud van de preek passen. Vaak kom ik dan bij liederen waarvan de inhoud aansluit bij de thematiek, maar die onbekend zijn. En onbekend maakt onbemind. De gemeente wil graag bekende liederen zingen. Dit proberen we in Stavoren te ondervangen door een onbekend lied van de maand, dat elke zondag voor de dienst wordt gezongen. In Hindeloopen helpt de cantorij, wanneer een lied (nog) niet bekend is. Voor mij is het belangrijk om te weten welke liederen graag gezongen worden. In Hindeloopen en Stavoren heb ik daarom bij de uitgang van de kerk een A4tje neergelegd met het verzoek te reageren op 'Een goed gesprek over een lied dat mij inspireert'. Welk lied inspireert jou. Het liefst met een persoonlijk verhaal. Een aantal gemeenteleden hebben gereageerd. Wat mij opvalt in de reacties is dat de keuze vaak valt op liederen die hoop en troost brengen. Psalm 139 wordt vaak genoemd. Dat lied geeft hoop wanneer je moeilijke tijden doormaakt. Er is Eén die je door en door kent en die je, ondanks je tekortkomingen, nooit in de steek laat. Deze zondag zullen op veel plaatsen degenen herdacht worden die in het afgelopen jaar zijn overleden. We beginnen met het zingen van deze psalm. Het lied waarin God ieder accepteert. Hij is erbij aan het begin en het einde van een mensenleven. Moge dit lied troostend zijn voor wie het nodig heeft.

Meditatie Ons Kerkblad 14 oktober 2018 Brood en wijn staan klaar in de abdij van Iona (Schotland) Meditatie Ons Kerkblad 14 oktober 2018 Breaking bread In Hindeloopen en Stavoren vieren we vijfmaal per jaar avondmaal. De laatste keer hebben geluisterd naar een lied gezongen door Johnny Cash. Dat lied geeft naar mijn beleving precies weer waar het in de viering van het avondmaal over gaat. Breaking bread, breaking bread We are gathered here together to break bread Breaking bread, breaking bread We are gathered here together to break bread It's not the barley(gerst) or the wheat(tarwe) It's not the oven or the heat That makes this bread so good to eat It's the needing(nodig hebben) and the sharing that makes the meal complete Breaking bread, breaking bread We are gathered here together to break bread Breaking bread, breaking bread We are gathered here together to break bread Upon the water prayed his cast The last is first, the first is last For everyone who eats this bread There are thousands maybe more that will be fed Breaking bread, breaking bread We are gathered here together to break bread Breaking bread, breaking bread We are gathered here together to break bread Breaking bread, breaking bread We are gathered here together to break bread

Meditatie Ons kerkblad 31 augustus 2018 zang- en dansgroep Aald Hielpen Meditatie Ons kerkblad 31 augustus 2018 Ik danste die morgen toen de schepping begon Op bijna elke bruiloft wordt gedanst. Traditioneel wordt de dans geopend door het bruidspaar. Samen dansen zij de eerste dans op de nog lege dansvloer. Het is vaak een ontroerend moment. De toeschouwers zijn als het ware getuigen van deze twee mensen, die elkaar gevonden hebben en beloofd hebben elkaar de rest van hun leven vast te houden. Samen een weg te zoeken met vallen en opstaan in het leven. De liefde is op zo'n moment voelbaar. Na de eerst ronde worden ook anderen uitgenodigd op de dansvloer. 'Mag ik deze dans van u'. Lied 839 nodigt uit om te dansen. Bijzonder in dit lied is dat het geschreven is vanuit het perspectief van Christus, Zoon van David die voor de ark danstte. Hij gaat de wereld door en nodigt ons uit om mee te doen. Even lijkt het alsof de beweging stopt 'De dans leek te breken'. Drie dagen duurt het en dan blijkt de liefde sterker te zijn dan de dood. Zijn liefde leeft in ons. Een beweging die nog steeds doorgaat. Dans, dans, en doe maar mee met mij. Ik ben de heer van de dans, zegt Hij. Ik ga je voor, Ik haal ook jou erbij want Ik ben de heer van de dans, zegt Hij.


Protestantsekerk.net is een samenwerking tussen de dienstenorganisatie van de Protestantse Kerk in Nederland en Human Content Mediaproducties B.V.